Filem Islamik

Filem bagaimana yang boleh dikelaskan sebagai 'Filem Islamik'? Adakah Filem Islamik hanya kerana para pelakonnya lengkap bertudung atau berserban? Adakah kerana dialognya disulami dengan ayat -ayat Al Quran atau Hadis Rasulullah SAW? Atau sekadar meminjam latar belakang timur tengah atau memapar kisah dari sirah para Nabi dan Rasul?

Berikut merupakan definisi Filem Islam dari perspektif Dr Mohd Hilmi Abdullah, Jabatan Pengajian Islam, Fakulti Sains Sosial & Kemanusiaan, Universiti Pendidikan Sultan Idris (UPSI) (merujuk kepada artikel beliau dalam Akhbar Utusan Malaysia 17 Januari 2010 "Kenapa Festival Filem Islam menyepi?") Berikut adalah sedutan daripada artikel beliau:

Apabila membicarakan Islam dalam filem, sudah semestinya aspek yang paling utama ialah persoalan halal dan haram, selain daripada dakwah menyuruh melakukan kebaikan, menjauhkan dan meninggalkan maksiat, mengkritik kezaliman, rasuah, dan kepincangan sosial, dan seruan supaya mendekatkan diri kepada Allah.

Oleh itu, filem yang islamik seharusnya filem yang tidak mengandungi adegan-adegan yang tidak sepatutnya seperti berpelukan antara pelakon lelaki dan wanita, pendedahan aurat yang keterlaluan, penonjolan aktiviti-aktiviti maksiat secara terang-terangan, aksi-aksi ganas yang melampau, dan mengandungi elemen-elemen khurafat dan syirik. Termasuk dalam konteks ini juga ialah filem-filem yang mengandungi unsur-unsur komedi dan lawak jenaka yang kosong, mencarut, membodohkan, dan komedi yang kotor dan jijik.

Filem Bohsia contohnya mempunyai mesej yang amat baik, iaitu mengajak kaum remaja khususnya supaya menjauhkan aktiviti lumba haram, penagihan dadah, pelacuran, dan gejala-gejala sosial lain yang tidak sihat. Namun filem ini tidak boleh dianggap bersifat islamik kerana turut menonjolkan aktiviti lumba haram secara yang keterlaluan, penampilan pelakon wanitanya dengan pakaian yang sangat menjolok mata, interaksi antara pelakon lelaki dan wanita yang tidak menepati hukum syarak, dan banyak lagi yang tidak perlu dijelaskan di sini.

Lalu, ramai juga yang bertanya, kalau itu tidak boleh dan ini tidak boleh, macam mana nak buat filem? Takkan semua filem mesti berunsurkan dakwah seperti Syukur 21 dan Ayat-Ayat Cinta? Kalau begini, industri filem kita akan menjadi malap? Macam mana pelakon, pengarah, dan penggiat filem nak cari makan? Dan seribu satu lagi persoalan yang lebih bersifat pesimistik, curiga, dan menampakkan ketidakyakinan mereka untuk mengubah wajah filem kita sekarang ini. Malah, soalan-soalan yang dikemukakan kadang-kadang boleh membawa kepada keingkaran terhadap hukum Allah dan penolakan agama dalam filem.

Justeru pada hemat saya, hendaklah ada satu kecenderungan di kalangan 'orang -orang agama' peka mengenai situasi ini dan tidak memandang terlalu negatif dunia perfileman. Saya bukan hendak mengajak ustaz -ustaz untuk rajin -rajin menonton filem atau menceburi dunia perfileman, tetapi kita hendaklah menjelaskan filem bagaimana yang hukumnya harus atau haram, filem bagaimana yang boleh membina atau meruntuhkan ketamadunan. Input dan sokongan para alim ulama amat diperlukan dalam bidang ini.